Nad głową każdego z nas siedzą takie dwa małe stworki. Jeden z nich od czasu do czasu szepcze ci do ucha „jesteś fajna, wartościowa i zdolna do wielu rzeczy”. Drugi zaś regularnie drze japę na cały regulator i chce ci wbić do głowy mądrości typu „nie nadajesz się! jesteś beznadziejny! nie wychylaj się!”. I kogo bardziej posłuchasz?
Życie w moim przekonaniu dostajemy nie po to aby je po prostu przejść po cichu i niezauważonym. Ono jest po to aby zrobić coś dobrego dla innych, a także dla siebie. A jeśli dodatkowo ktoś ma jeszcze inną/„wyższą” potrzebę, to może zostawić na tym świecie coś po sobie.
Kobiety to skomplikowane stworzenia. Nie jeden facet próbował je poznać i rozgryźć. Jednak w większości przypadków kończyło się to porażką. Jednak nie ma się temu co dziwić, skoro samym kobietom zdarza się nie rozumieć siebie nawzajem.
Nie lubimy kiedy coś nie idzie po naszej myśli. Oj nie lubimy. A przynajmniej ja nie lubię. Jednak im więcej takich sytuacji przerobi się w życiu, tym później każdą kolejną tego typu nieprzewidzianą akcję da się przerobić na swoją korzyść.
Ilość czy jakość? Jeśli miałbym wybierać pod pretekstem jakiejś groźby to zdecydowanie postawiłbym na jakość. Czy jednak ilość w takim przypadku nie ma znaczenia? Jeśli mówimy ilości lat znajomości pomiędzy ludźmi, to ten fakt ma także całkiem dużą wartość.
Lubię pracować na sesjach z kobietami. Ba, śmiem twierdzić, że potrafię pracować z kobietami na sesjach. A czy to oznacza w linii prostej, że z mężczyznami pracuje mi się tak samo, a może lepiej lub gorzej?
Lubię nietuzinkowych ludzi. Takich, którzy nie idą z prądem, ale mają pomysł na to jak chcą żyć. Tacy ludzie potrafią wnieść sporo świeżości i nietuzinkowości do naszego życia. Dlatego bardzo się cieszę, że miałem okazję poznać kilka miesięcy Agnieszkę.
Nic nie dzieje się bez przyczyny. Na każdy fajny efekt trzeba sobie zapracować – bez względu na tematykę czy branżę w jakiej działamy. W jaki sposób pracuje się na to w fotografii? Na przykład w taki, że wykonuje się pracę, której nikt nie widzi, a czasem niewielu docenia. Czy to źle? Według mnie po prostu taka jest część tego całego procesu.
Lubimy wspominać. Zarówno te dobre jak i te złe rzeczy. Widać to ewidentnie w tej chwili, kiedy cały świat niemal stanął, a media muszą jednak działać i dostarczać ludziom nowych informacji. Bo ile można w kółko słuchać lub czytać tylko i wyłącznie o wirusie?
Czego wam brakuje najbardziej w ostatnim czasie? Bo mi zdecydowanie szeroko rozumianej wolności i poczucia wewnętrznego luzu. Niestety wszystko też na to wskazuje, że jeszcze chwilę poczekamy na powrót tych stanów ducha. Jedyne co możemy w tej chwili to je powspominać.
Ciężkie pod wieloma względami czasy trwają sobie w najlepsze. Ile jeszcze potrwają? Tego nie wie nikt. Dlatego dziś wracam znowu do fajnych paru chwil spędzonych z towarzystwie Pauli i Tomasza. W obecnych realiach zorganizowaliśmy sobie nielegalne, 3-osobowe zgromadzenie.