Polską zawładnęła epidemia. Wirus sukcesywnie do dłuższego już czasu rozlewa się po całym kraju. Nie ma już chyba możliwości aby proces rozprzestrzeniania się zatrzymać. To jednak bardzo dobrze, ponieważ wirus zwany CrossFitem robi zdecydowanie więcej pożytku niż szkód.
„Najciemniej pod latarnią” to określenie, które idealnie pasuje do stołecznego miasta Warszawy. Miasta w którym powstawały jedne z pierwszych crossfitowych boxów w Polsce i do dziś stoi ich tam już 14. Jednak stolica Polski nigdy nie miała szczęścia do zawodów crossfitowych, których praktycznie tam nie było.
Jeśli myślimy o słonecznych wakacjach to do głowy przychodzi słoneczna Hiszpania. Jeśli mówimy o największej crossfitowej imprezie, to do niedawna naturalnym było skojarzenie z zimną Kopenhagą. Dzięki małemu organizacyjnemu przewrotowi, w tym roku ten role się odwróciły, bowiem to Madryt stał się na 3 dni europejską crossfitową stolicą.
Dwa lata to okres który w zupełności wystarcza do tego, aby sprawdzić czy jakaś idea znajdzie w codziennym życiu swoich odbiorców. Tym bardziej jeśli dana idea wiąże się też z biznesem, który w końcowym rozrachunku ma przynosić także syki. Zaś świetnym przykładem połączenia tych dwóch funkcji wydaje się być box crossfitowy.
Od mojej podróży po crossfitowych boxach w Zielonej Górze minął już ponad tydzień, a więc chyba czas już trochę przyśpieszyć spisywanie wrażeń. Jednak czasami jest tak, że pomimo tego, że uda mi się odwiedzić jakieś miejsce, to powstanie materiału z tej okazji nie jest już takie proste. Tak jak ma to miejsce w przypadku CrossFit 8K48.
Przychodząc po raz pierwszy do niemal każdego crossfitowego boxa, wiele osób doznaje swego rodzaju szoku. Gdy przekracza się próg takiego miejsca, bardzo często mentalnie jest się jeszcze „na siłowni”. Co za tym też idzie, mózg w takiej chwili nie jest sobie w stanie poradzić z tym, że w miejscu gdzie na pierwszy rzut oka nie ma prawie żadnego sprzętu/maszyn, można wypracować solidną formę.