Nic nie dzieje się bez przyczyny. Na każdy fajny efekt trzeba sobie zapracować – bez względu na tematykę czy branżę w jakiej działamy. W jaki sposób pracuje się na to w fotografii? Na przykład w taki, że wykonuje się pracę, której nikt nie widzi, a czasem niewielu docenia. Czy to źle? Według mnie po prostu taka jest część tego całego procesu.
Lubimy wspominać. Zarówno te dobre jak i te złe rzeczy. Widać to ewidentnie w tej chwili, kiedy cały świat niemal stanął, a media muszą jednak działać i dostarczać ludziom nowych informacji. Bo ile można w kółko słuchać lub czytać tylko i wyłącznie o wirusie?
Czego wam brakuje najbardziej w ostatnim czasie? Bo mi zdecydowanie szeroko rozumianej wolności i poczucia wewnętrznego luzu. Niestety wszystko też na to wskazuje, że jeszcze chwilę poczekamy na powrót tych stanów ducha. Jedyne co możemy w tej chwili to je powspominać.
Ciężkie pod wieloma względami czasy trwają sobie w najlepsze. Ile jeszcze potrwają? Tego nie wie nikt. Dlatego dziś wracam znowu do fajnych paru chwil spędzonych z towarzystwie Pauli i Tomasza. W obecnych realiach zorganizowaliśmy sobie nielegalne, 3-osobowe zgromadzenie.
Istnieje taka teoria, że wielkość każdego człowieka można poznać po tym jak traktuje naszych „mniejszych braci” czyli zwierzaki. I pomimo tego, że sam żadnego zwierzaka w domu nie posiadam, to zawsze doceniam jeśli ktoś poświęca się dla czworonogów. Poza tym zwierzęta to bardzo często niezwykle wdzięczny temat fotograficzny.
Czas odosobnienia i życia w czterech ścianach, który rozpoczął się parę dni temu to będzie dobry czas testu. Rodziny chcąc nie chcąc zostaną poddani sprawdzianowi z tego jak funkcjonować ze sobą w większym wymiarze czasowym niż zazwyczaj. Czy będzie to trudny sprawdzian? Pewnie nie dla wszystkich.
Mam dość. Mam autentyczny przesyt. Bo powiedzmy sobie szczerze – ile można słuchać o tym samym i to nie do końca przyjemnym temacie? Dlatego niech ten materiał jaki dziś wpada na bloga będzie w mocnej opozycji do obecnej sytuacji na świecie.
To niesamowite co potrafi zrobić z naszymi głowami fakt pozbycia się barier lub pozornych ograniczeń. Jak bardzo w takich chwilach nasza kreatywność potrafi nami kierować i zaprowadzić nas w ciekawe miejsca, których mogliśmy nie odkryć nigdy. Wystarczy tylko impuls.
Szacunek do człowieka i jego pracy to coś co powinno być ogólnie przyjętą normą. Żyjemy jednak w takich czasach, w których wiele rzeczy teoretycznie oczywistych, tak jakby zanika lub zmienia swoje znaczenie. Jak się jednak okazuje z wynikających z tego zachowań, czasami potrafi wyjść coś dobrego.
Kryzysy mają to do siebie, że przeważnie się kiedyś kończą. Szczególnie te w świecie sportu. W przypadku zespołu Jagiellonii Białystok o końcu kryzysu mówić na pewno jeszcze nie można. Można jednak stwierdzić, że widać jakieś światełko w tym ciemnym tunelu.
Mecze na tak zwanym szczycie różnych rozgrywek ligowych nie zawsze potrafią spełniać pokładane w nich nadzieje. A przynajmniej jedna ze stron z takich starć nie wychodzi w najlepszym stanie. Tym razem ta rola przypadła Żubrom Białystok.